Time after time...
Gisteren wilde ik iets opschrijven over de manier waarop God soms spreekt via muziek, maar het verhaal nam en andere wending. Maakt niet uit.
Ik vind het leuk om op deze manier vooral aan ongelovigen maar ook aan “kerkgangers” duidelijk
te maken dat God een heel andere “persoon” is dan hoe hij vaak wordt voorgesteld door kerkleiders of TV-persoonlijkheden “die erover gaan”.
Door die gasten serieus te nemen heb ik me meer dan 40 jaar afgezet tegen God die later,
toen ik Hem leerde kennen, heel anders bleek te zijn dan Hij werd gepresenteerd.
Helemaal geen ouwe zeiksnor die achter de vitrage mijn zonden zat op te schrijven maar een liefdevolle vader die heel erg blij was dat ik was teruggekeerd naar Hem, nadat
ik juist was afgehaakt vanwege die gore religie.
Toen ik God net kende maar de bijbel nog nauwelijks had aangeraakt, laat staan gelezen, sprak Hij mij regelmatig toe via kanalen die ik wel kende.
Eens was ik, nadat ik net was schoongemaakt van
alle smerigheid die ik had veroorzaakt en opgelopen in mijn eerste 42 levensjaren, weer in de fout gegaan (parkeerwachter verrot gescholden ofzo) en schaamde ik me kapot voor mijn uitglijder.
Op dat moment opende God mijn oren voor het refrein van een
lied dat net op de radio speelde.
Hierbij een link naar de versie van “Time after time”, toen bekend van Cyndi Lauper maar hier gezongen door Eva Cassidy.
De tekst die me weer overeind hielp:
The second hand unwinds....
If you're lost you can look - and you will find me
Time after time
If you fall I will catch you - I'll be waiting
Time after time