Toeters en bellen.
Onlangs had ik een leuk gesprek met een gast die op een punt in zijn leven is gekomen waar hij zich afvraagt waar het nou eigenlijk allemaal over gaat. Een prachtige carrière, de beste in zijn vak, onderscheidingen en waardering, een lekker salaris en een mooie pensioenregeling voor straks. En toch een ondefinieerbaar gevoel van onzekerheid. Is dit het nou? Wat als…? En verder..?
Ons gesprek was het vervolg op een eerdere ontmoeting, jaren ervoor. Ik mocht toen iets vertellen over mijn leven dat gevuld is met écht leven en niet wordt bepaald door externe omstandigheden of onverwachte gebeurtenissen. We sloten ons gesprek toen af met een praatje met God (bidden noemen ze dat..) en dat maakte grote indruk op mijn vriend. Nu, een paar jaar later dus, schoot ons gesprek van destijds hem te binnen en zou een nieuwe meeting met mij hem misschien verder kunnen helpen.
Nou, dan heb je wijsheid en de juiste woorden nodig, dus ik naar God met die vraag want mijn eigen wijsheid (kan je ook één woord van maken) schiet dan echt wel tekort en als God door jou heen spreekt dan heb je tenminste echt iets te bieden. Halverwege onze lunch liet God het me zien in het plaatje zoals ik het boven heb nagetekend.
“Kijk Jaap, mensen doen er van alles aan om iets voor te stellen om waardering en erkenning te ontvangen in het leven. Ze werken zich zeven slagen in de rondte, kunnen zich daardoor (laten) behangen met luxe en weelde, krijgen aanzien en applaus en komen dan tot de ontdekking dat het allemaal aan de buitenkant hangt maar dat het hun innerlijk niet bevredigt. Jij weet het toch zelf als geen ander want jij bent daar toch ook geweest!”
Nou, dat klopt precies. Eigenlijk was ik dat bijna vergeten maar ooit was ik ook een soort hotshot in mijn society. Lekker zeiljacht naast het huis, dikke auto voor de deur, handje zwart geld in de convectorput maar spiritueel en emotioneel failliet.
“Dat plaatje van die kerstboom zegt veel Jaap”, vervolgde God,”want om er zo bij te staan kost het je wel je leven. Terwijl alle toeters en bellen het beeld bepalen is de boom al op zijn retour en nog even dan gaat het ding door de shredder of gaat de brand erin. Einde boom, terwijl ik er een heel andere bestemming voor had. Ik had die boom bedacht en gemaakt om in leven te blijven en was er al helemaal tevreden over toen hij eruit zag zonder al die poespas. Zeg maar tegen je vriend dat ik hem liefheb om wie hij is en niet om wat hij presteert en om de blingbling waarmee hij behangen is”.
Zelf bedacht ik er nog bij dat zo'n boom in zijn natuurlijke omgeving opeens gelijk is aan zijn 'buurman/-vrouw' en dat ze ook zo lekker dicht tegen elkaar aan staan. Precies zoals ik dat ervaar in de samenkomsten met degenen die ontdaan zijn van al hun uiterlijk vertoon, inclusief de slingers van religie en de ballen van hun bediening.