Tsjongejonge, ik googlede net even op “Het Wonder van Alphen” en je bent verbaasd van wat je er allemaal tegen komt. Heel frappant vond ik de bijdrage van ene Wiebe Pennewaard die spreekt over het “Nepwonder van Alphen” in zijn artikel voor Fryslan1.nl

Pennewaard schrijft daar over een waarnemer die beter een videootje had kunnen schieten in plaats van te geloven in wonderen. Heel apart als je dat leest terwijl je zelf dat videootje hebt gemaakt (630.000 views op YouTube) maar óók nog in wonderen gelooft. ( https://www.youtube.com/watch?v=33CbpbMo8xs ) Het enige wat ik niet deed is hihihi, hahaha denken of zeggen terwijl ik erbij stond en ernaar keek. Er valt natuurlijk helemaal niets te lachen bij deze gebeurtenis die mij enorm aan het denken heeft gezet.Op 26 juli schreef ik het volgende op het sociale medium Facebook als gevolg van een droom die ik die ochtend ontving:

Quote

"Waar denk je aan?"
Dat staat altijd op dit schermpje als je je status bijwerkt, toch?
Nou, ik ben al vanaf een uur of zes aan het denken over allerlei dingen die God mij de laatste maanden laat zien in dromen en visioenen. Soms word ik midden in de nacht wakker (gemaakt) om boodschappen te ontvangen die eigenlijk steeds dezelfde strekking hebben:  Kom in beweging, sta op en waarschuw de mensen dat het niet lang meer duurt voordat Ik terugkom om jullie weg te nemen van de aarde waarna mijn oordelen hen zullen treffen die achterblijven. 
Een dag of tien geleden zag ik in een droom de stad waar ik geboren ben en meer dan zestig jaar heb gewoond letterlijk in beweging komen door een aardbeving. De straten golfden terwijl er zwaveldampen opstegen uit de aarde en de inktzwarte achtergrond werd van tijd tot tijd verlicht door vuur uit de hemel. Ik moest gelijk denken aan het oordeel wat over Sodom en Gomorra werd uitgeoefend, zoals omschreven in Genesis 19:24, nadat de mensen in deze steden zich niet wilden bekeren van hun slechte gedrag.

Nou ben ik iemand die eigenlijk altijd, en veel liever, de liefde van God benadruk en demonstreer maar dit keer kom ik er niet onderuit om deze ernstige waarschuwing door te geven. En hoewel ik altijd enorm bewogen ben voor het behoud van (de inwoners van) Alphen aan den Rijn geldt dit beeld en deze waarschuwing natuurlijk voor ieder mens worldwide. Na die droom werd ik door God bepaald bij een toespraak die een vriend van mij heeft gehouden in een samenkomst in Amsterdam. Ik moest die speech midden in de nacht beluisteren en ook daarin werd aandacht besteed aan en gewezen op tekenen die wijzen op grote en heftige gebeurtenissen die ons zeer binnenkort te wachten staan. Vandaag kan ik niet anders doen dan jou wijzen op extreme gebeurtenissen die zeer binnenkort zullen gaan plaats vinden als reactie van God op keuzes van gekozen regeringsleiders die Gods instellingen aan hun laars lappen. Ik meen dat God van mij vraagt om niet alleen te waarschuwen maar vooral beschikbaar te zijn om jou uit te leggen hoe jij kunt ontkomen aan Zijn oordeel dat hoe dan ook zal komen als reactie op zonde(n). Want hoewel wij allemaal 'recht' hebben op de straf die staat op het overtreden van Gods instellingen en geboden, zo hebben wij ook allemaal het recht om te horen hoe God ons een escape heeft gegeven die ons geeft wat we allemaal nodig hebben: vergeving van onze schuld met eeuwig leven als gevolg.

Unquote

 En toen die klap, een week later. Sommige van mijn vrienden vroegen of dit de vervulling was van de droom van 26/7 maar ik denk dat dit nog maar een tweede waarschuwing is. Wel een heftige klap die niet alleen Alphen deed schudden maar ook  de rest van ons land heeft opgeschrikt.

En ik heb toen net even te vaak het woord “wonder” gehoord en gezien uit de monden en pennen van mensen met minder of meer verstand om daar niet verder over na te denken.

Stel je voor, aan de linker kant van de ravage werd bij Johan Bezemer de wand van zijn huis een meter naar binnen gedrukt. Wat zou er gebeurd zijn als de kraan 10cm. naar links was gevallen? Aan de rechter kant zat een stratenmaker die nu heel blij is dat het spul  geen 10cm. naar rechts is gevallen. Om te spreken van een wonder kun je dus stellen dat kranen en brugdek precies op hun plaats terecht zijn gekomen en om dat te berekenen, met alle factoren die hierop van invloed zijn geweest, is er geen prutser aan het werk geweest. Timing en maatvoering tot in de perfectie, áls het tenminste om een wonder ging. Maar wie gaat er nou over wonderen dan? Ik niet, jij niet, Liesbeth Spies niet en zelfs Machiel niet! Zou God dan werkelijk……?

 Gisteren kreeg ik het antwoord. In het bijbelboek Amos, hoofdstuk 3:3-8 stelt God een serie van die vragen waarop je alleen maar “nee, natuurlijk niet”  kunt zeggen. Eén van die vragen is “Geschiedt er een ramp in een stad, zonder dat de Here die bewerkt?” Huh?

En toen werd ik even heel lang stil……

Deze ramp in mijn plaats is door God bewerkt! En met een bovennatuurlijke precisie uitgevoerd! En dat allemaal om voor de tweede keer te waarschuwen voor hetgeen Alphen gaat treffen als het zich niet gaat wenden tot God. Bekeren heet dat. Of omkeren vanaf de doodlopende weg naar de weg die leidt naar een fantastisch mooi eeuwig leven. Je kunt het trouwens rustig doortrekken over ons land en daarbuiten maar dat gaat nu even te ver. Pffffff, en wat nu? Wat ga ik nu doen om deze waarschuwing openbaar te maken? Daarvoor heb ik een podium nodig. Een plek waar deze boodschap, deze noodkreet, zal worden gehoord.

Misschien schudt jij meewarig je hoofd als je dit leest, misschien krab je eens achter je oor maar misschien neem je het wel serieus en dat laatste lijkt mij het beste. Ik beraad mij op de manier waarop ik nu verder zal gaan.

Ondertussen kun jij, voor het geval jij nog niet in wonderen gelooft, nog even nadenken over de naam en de locatie van de winkel waar Joop Huizer heel lang geleden zijn lampen verkocht. Waar toen al het licht werd verspreid. Juist ja, “Het Wonder van Alphen” op Hooftstraat 137, precies de plek waar nu de klep ligt van de Julianabrug. Is dat niet wonderlijk?

Ik had me voorgenomen om drie van de liedjes die God mij te binnen bracht met jullie te delen. Hier dus (voorlopig?) de laatste.
Deze was eigenlijk het meest aangrijpend want het leek wel alsof God zelf achter mij stond en dit ook zelf zong toen ik in een superluxe relaxfauteuil naast het zwembad van een superluxe resort lag te janken van ellende. Gelukkig kan ik er nu om lachen maar dit was ongeveer het meest schrijnende contrast wat je je maar kon bedenken. Ik ga het effe vertellen:
Niet lang nadat mijn vrouw in 2005 vertrok om elders gelukkiger te worden kreeg ik het distributorship aangeboden van heel mooie whirlpools (Softub, google d'r maar effe op als je het leuk vindt) maar vroeg men mij ook om hals-over-kop naar Rimini in Italië te komen voor de jaarlijkse distributorsmeeting. Via Frankfort en Bologna met vertraagde vliegtuigen en het laatste stuk met een huurauto kwam ik halverwege het diner als nieuweling aan en werd voorgesteld aan hoofdzakelijk couples uit heel de wereld. Allemaal lachende en ogenschijnlijk gelukkige mensen terwijl ik daar met het gat in mijn ziel mijn best deed om er ook happy bij te lopen. Als eregast kreeg ik de mooiste suite van het resort toebedeeld (was ook echt zo - ik heb het nog gecheckt) en de volgende (zondag-)ochtend konden we elkaar nog beter leren kennen want er was geen programma voor de morgen. Ik besloot met overhoop liggende emoties al vroeg naast het zwembad te gaan liggen. Er was nog niemand en ik kwam eindelijk tot rust. Daar lag 'ie dan, de succesvolle zakenman die half welgesteld Alphen aan den Rijn van een nieuw interieur had voorzien, ooit financieel aardig bij de bel kon en nu innerlijk kapot emotioneel failliet lag te zijn. Maar..... spiritueel niet meer!
Want daar was Hij weer, uit het niets. Mijn Trooster en allergrootste vriend die achter mijn rug het lied stond te zingen:

Hier kun je een mooie versie zien van Simon & Garfunkel:
https://www.youtube.com/watch?v=UVDg8fVC4EQ

When you're weary, feeling small,
when tears are in your eyes, I will dry them all;
I'm on your side, oh when times get rough
and friends just can't be found,
like a bridge over troubled water I will lay me down,
like a bridge over troubled water I will lay me down.

When you're down and out,
when you're on the street, when evening falls so hard, I will comfort you.
I'll take your part, 
oh when darkness comes
and pain is all around,
like a bridge over troubled water I will lay me down,
like a bridge over trouble water I will lay me down.

Sail on silver girl,
sail on by,
your time has come to shine.
All your dreams are on their way.
See how they shine.
Oh, if you need a friend. I'm sailing right behind,
like a bridge over troubled water I will ease your mind,
like a bridge over troubled water I will ease your mind.

De tweede keer dat God mij te hulp schoot met een lied was toen ik voor de eerste keer uit de kerk werd gekickt. Over die ervaring en de lessen die ik daaruit heb geleerd kan ik ook nog wel een half boek volschrijven maar daar ging het nu even niet over. Wel over het spreken van God. Ik was natuurlijk dubbel gekwetst en  vreselijk verdrietig en had God meer nodig dan ooit. En juist dan staat Hij naast je he….My Dad!!

Terwijl ik, naast een weiland staand, naar een paar schapen keek die elkaar kennelijk op de verkeerde manier iets duidelijk hadden gemaakt waardoor ze allebei met bebloede poten rondliepen, vroeg  God: “Wat zou jij doen Jaap, als jij hun herder was?”

“Nou”, zei ik na enig nadenken, “ik zou ze even apart zetten, hun wonden verzorgen, laten genezen en daarna zien of ze weer met elkaar om konden gaan”.

Mijn eigen antwoord maakte mij gelijk duidelijk dat ik slecht was behandeld. Eén schaap was getroost en opgeraapt, het andere had een schop gekregen en moest elders maar verzorging ontvangen.

Man man, wat heb ik Mijn Vader in die tijd goed leren kennen. Dat ‘elders’ was direct onder Zijn eigen hoede. Hij troostte mij met dit geweldige lied:

When you walk through a storm, hold your head, up high
And don't be afraid, of the dark
At the end of the storm is a golden sky
And the sweet silver song of a lark

Walk on, through the wind
Walk on, through the rain
Though your dreams be tossed and blown

Walk on, walk on
With hope, in your heart
And you'll never walk alone
You'll never walk alone

Walk on, walk on
With hope in your hearts
And You'll never walk, alone
You'll never walk, alone
You´ll never walk, alone
You'll never walk, alone

https://www.youtube.com/watch?v=OV5_LQArLa0

Gisteren wilde ik iets opschrijven over de manier waarop God soms spreekt via muziek, maar het verhaal nam en andere wending. Maakt niet uit.
Ik vind het leuk om op deze manier vooral aan ongelovigen maar ook aan “kerkgangers” duidelijk te maken dat God een heel andere “persoon” is dan hoe hij vaak wordt voorgesteld door kerkleiders of TV-persoonlijkheden “die erover gaan”.
Door die gasten serieus te nemen heb ik me meer dan 40 jaar afgezet tegen God die later, toen ik Hem leerde kennen, heel anders bleek te zijn dan Hij werd gepresenteerd.
Helemaal geen ouwe zeiksnor die achter de vitrage mijn zonden zat op te schrijven maar een liefdevolle vader die heel erg blij was dat ik was teruggekeerd naar Hem, nadat ik juist was afgehaakt vanwege die gore religie.
Toen ik God net kende maar de bijbel nog nauwelijks had aangeraakt, laat staan gelezen, sprak Hij mij regelmatig toe via kanalen die ik wel kende.
Eens was ik, nadat ik net was schoongemaakt van alle smerigheid die ik had veroorzaakt en opgelopen in mijn eerste 42 levensjaren, weer in de fout gegaan (parkeerwachter verrot gescholden ofzo) en schaamde ik me kapot voor mijn uitglijder.
Op dat moment opende God mijn oren voor het refrein van een lied dat net op de radio speelde.
Hierbij een link naar de versie van “Time after time”, toen bekend van Cyndi Lauper maar hier gezongen door Eva Cassidy.
De tekst die me weer overeind hielp:

The second hand unwinds....
If you're lost you can look - and you will find me
Time after time
If you fall I will catch you - I'll be waiting
Time after time

https://www.youtube.com/watch?v=KWvPOJOYqGA

Vaak vragen mensen zich af waarom ik vaak God hoor spreken terwijl zij weinig of niets horen. Ik heb daar eigenlijk niet zo goed een antwoord op maar ik geloof dat het heel erg te maken heeft met diep verlangen, ernstig zoeken, soms schreeuwen en heel goed luisteren.Ik herinner mij van heel lang geleden, jaren zestig, toen ik als kind met mijn vader op de camping stond in Innsbruck dat hij tegen 22:15 uur op zoek ging naar zijn Philips transistorradio. Hij zat dan net zo lang te pielen en te zoeken tot hij Hilversum 1 had gevonden om het nieuws van half elf te kunnen horen. Afstemmen, fine tunen en zorgen dat er geen bijgeluiden te horen waren. Iedereen moest z'n kanis houden want anders miste hij misschien iets.
Nou, zo werkt het ongeveer. Denk ik.
En het beste is dan om op de een of andere manier die zenderfrequentie zo lang mogelijk en zo vaak mogelijk vast te houden. Dan hoor je nog eens wat....