Nou, gisteren heb ik al aangegeven wat ik van bovenaf zag en dat waren twee witte deksels, allebei op een bus, en twee zwarte rechthoekige dingen die ik nog even geheim houdt. Ik had dus vastgesteld dat het kerstpakket symbolisch Jezus voorstelde en nu ging ik bekijken wat ik “in Jezus” nou precies had ontvangen. Spannend….

Ik nam de eerste witte bus uit de doos en las vervolgens op het etiket “Vergeving van schulden”. Nou, dat kon ik wel gebruiken. Ik was op dat moment 42 jaar oud en ik kan je vertellen dat ik op dat moment een aardig lijstje opgebouwd had. Met drie rolletjes uit de kassa van Albert Heijn kwam je er echt niet. Vaak hoor je zeggen dat iemands zonden zijn vergeven maar eigenlijk gaat het om de schulden die je daarmee hebt opgebouwd en die zouden moeten worden betaald als het de dag is van executie.

Die dag wordt ook wel ‘de dag des oordeels genoemd’. Op die dag komt dus ons portfolio op tafel en zal de aanklager de rechter de bewijsstukken laten zien van onze zonden en de straf eisen die daarvoor staat. En God, een man van zijn woord, kan en zal niet anders doen dan zijn woord houden en de straf uitvoeren die daarvoor was “beloofd”. Tenzij…… 

Rom.6:23 – Want het loon der zonden is de dood…..  

Misschien denk je “we gaan toch allemaal dood?” en dat klopt, maar we zullen allemaal weer opstaan en voor de Rechter verschijnen. Daar wordt dus beslist over leven of dood.

Openbaring 21:8 - Maar de lafhartigen, de ongelovigen, de verfoeilijken, de moordenaars, de hoereerders, de tovenaars, de afgodendienaars en alle leugenaars - hun deel is in de poel, die brandt van vuur en zwavel: dit is de tweede dood.

Maar ho effe, het evangelie was toch goed nieuws? Dit klinkt angstaanjagend. Nou, dat vind ik nou ook. Het goeie nieuws is dat je kunt ontkomen aan die ellende. Je moet dan alleen maar dit Kerstpakket hebben ontvangen. Hoe? Daarover later.

Je kunt dus maar beter een schone lei hebben als het zover is dus die “Vergeving van schulden” hebben we hard en hard nodig zodat die aanklager straks niets in te brengen heeft dan lege briefjes. De bewijslast die tegen mij was opgehoopt was nu uitgewist. Ik had een Kerstgeschenk aangeboden gekregen, aangenomen en opengemaakt. Op grond van dit onderdeel uit mijn pakket kan ik de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. Morgen gaan we de tweede bus open maken…… hier!

Voordat ik nou verder ga met het openen van dat mooie pakket ga ik toch nog even iets zeggen over de kleur van de doos en van het lint. Rood met goud. (Zie deel I van gisteren) Het viel mij op dat het ook de kleuren waren van de kleding en de mijter van Sinterklaas. Die oude rakker, goedheiligman en kindervriend genoemd en vooral door de plaatselijke middenstand in ere gehouden,wordt ieder jaar met open armen ontvangen en aanbeden terwijl men Jezus meer en meer wegmoffelt en zelfs aan zijn bestaan twijfelt. Hoe bizar…! Daar heeft de tegenstander van God, satan , toch een flinke slag geslagen. Zou hij die kleuren ook gejat hebben? Inmiddels heb ik geleerd dat er waarde moet worden gehecht aan de omschrijving en het uiterlijk van bepaalde materialen die werden gebruikt ter ere van God. Een interessante website is http://www.biblebasics.co.uk/colours/col1.htm waar je het nodige kunt leren als je daar zin in hebt. Ik heb eruit opgemaakt dat het rood waarschijnlijk staat voor scharlaken, de kleur van de mantel waarmee Jezus werd bekleed door de Romeinen op zijn weg naar het kruis. Het kan ook de kleur zijn van zijn bloed wat Hij daar voor ons heeft gegeven om daarmee al onze schulden uit te wissen. Goud staat voor heiligheid en zuiverheid. Reken maar dat het nog iets zuiverder is dan 24 karaat want dat staat voor 99,99% zuiver, net te weinig om Jezus’ zuiverheid en heiligheid aan te geven.

Afijn, nou zijn we nog niet aan het uitpakken toe gekomen. Maar de doos is open, en er zit wat in…. 

Morgen verder: hier!

Vandaag ga ik beginnen met vertellen over het Kerstpakket dat ik heb gekregen op 1 januari 1994. Wellicht vindt je dat een vreemde dag voor een Kerstpakket maar in feite lag het al veel langer voor mij klaar maar kon ik het op die dag pas echt ontvangen. Eigenlijk had ik op die bewuste dag nog helemaal niet in de gaten wat ik nou werkelijk gratis had gekregen maar maakte God mij dat een poosje later duidelijk aan de hand van een visioen. Ik ga dat beeld langzamerhand aan jou bekend maken en verklaren. Vandaag begin ik met de eerste scene.

Het begon allemaal met de welbekende doos. Het viel mij op dat die rood was en dat er een goudkleurig lint met een strik omheen zat. Daarover morgen meer.

“Kijk Jaap”, zei God, toen ik de eerste beelden zag, “Wat denkt je ervan?” Ik wilde natuurlijk geen fout antwoord geven want toen wist ik nog niet dat God er nooit op uit is om mij te foppen.

“Nou, dat lijkt mij een kerstpakket Heer. Da’s het eerste wat in mij opkomt”.

 “Klopt”, zei God, ”En niet zo’n gewoon pakketje ook. Het gaat om het meest waardevolle Kerstgeschenk dat ooit is weggegeven. Voordat je het gaat openmaken moet je effe lezen wat er op het briefje staat wat erbij zit”.

Dat was een belangrijk briefje want er stond iets op ter verduidelijking:

Joh.3:16 - Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige zoon heeft gegeven….

Het ging dus echt om een cadeau dat uit liefde aan mij was geschonken. Gratis en voor niks. Aanpakken en dankjewel zeggen.

“Kijk jongen, het gaat hier om mijn zoon Jezus die ik als geschenk aan jou heb gegeven. Trouwens, niet alleen aan jou natuurlijk want dit geschenk is beschikbaar voor iedereen die het wil zien en wil aanpakken. Je bent zeker wel benieuwd wat erin zit? Wat je nou eigenlijk precies hebt gekregen? Nou, ga het maar uitpakken en dan zal ik bij alles wat je tegenkomt uitleggen wat het inhoudt”.

Vol verwachting klopte mijn hart en begon ik aan het gouden lint te frunniken…..

 Morgen verder: hier!

Onlangs had ik een leuk gesprek met een gast die op een punt in zijn leven is gekomen waar hij zich afvraagt waar het nou eigenlijk allemaal over gaat. Een prachtige carrière, de beste in zijn vak, onderscheidingen en waardering, een lekker salaris en een mooie pensioenregeling voor straks. En toch een ondefinieerbaar gevoel van onzekerheid. Is dit het nou? Wat als…? En verder..?

Ons gesprek was het vervolg op een eerdere ontmoeting, jaren ervoor. Ik mocht toen iets vertellen over mijn leven dat gevuld is met écht leven en niet wordt bepaald door externe omstandigheden of onverwachte  gebeurtenissen. We sloten ons gesprek toen af met een praatje met God (bidden noemen ze dat..) en dat maakte grote indruk op mijn vriend. Nu, een paar jaar later dus, schoot ons gesprek van destijds hem te binnen en zou een nieuwe meeting met mij hem misschien verder kunnen helpen.

Nou, dan heb je wijsheid en de juiste woorden nodig, dus ik naar God met die vraag want mijn eigen wijsheid (kan je ook één woord van maken) schiet dan echt wel tekort en als God door jou heen spreekt dan heb je tenminste echt iets te bieden. Halverwege onze lunch liet God het me zien in het plaatje zoals ik het boven heb nagetekend.

“Kijk Jaap, mensen doen er van alles aan om iets voor te stellen om waardering en erkenning te ontvangen in het leven. Ze werken zich zeven slagen in de rondte, kunnen zich daardoor (laten) behangen met luxe en weelde, krijgen aanzien en applaus en komen dan tot de ontdekking dat het allemaal aan de buitenkant hangt maar dat het hun innerlijk niet bevredigt. Jij weet het toch zelf als geen ander want jij bent daar toch ook geweest!”

Nou, dat klopt precies. Eigenlijk was ik dat bijna vergeten maar ooit was ik ook een soort hotshot in mijn society. Lekker zeiljacht naast het huis, dikke auto voor de deur, handje zwart geld in de convectorput maar spiritueel  en emotioneel failliet.

“Dat plaatje van die kerstboom zegt veel Jaap”, vervolgde God,”want om er zo bij te staan kost het je wel je leven. Terwijl alle toeters en bellen het beeld bepalen is de boom al op zijn retour en nog even dan gaat het ding door de shredder of gaat de brand erin. Einde boom, terwijl ik er een heel andere bestemming voor had. Ik had die boom bedacht en gemaakt om in leven te blijven en was er al helemaal tevreden over toen hij eruit zag zonder al die poespas. Zeg maar tegen je vriend dat ik hem liefheb om wie hij is en niet om wat hij presteert en om de blingbling waarmee hij behangen is”. 

Zelf bedacht ik er nog bij dat zo'n boom in zijn natuurlijke omgeving opeens gelijk is aan zijn 'buurman/-vrouw' en dat ze ook zo lekker dicht tegen elkaar aan staan. Precies zoals ik dat ervaar in de samenkomsten met degenen die ontdaan zijn van al hun uiterlijk vertoon, inclusief de slingers van religie en de ballen van hun bediening.  

Eigenlijk had ik het volgende visioen willen bewaren voor mijn boek “Plaatjes van God” maar het gaat nu allemaal zo hard dat ik er niet mee kan wachten. Het gaat de hele week al door mijn hoofd na die vreselijke gebeurtenissen in Parijs en nu moet het eruit. Gek genoeg ontving ik dit misschien al 15 jaar geleden maar toen sprak het misschien minder tot de verbeelding dan nu. De boodschap van dit beeld, redt het vege lijf, wordt nu wel heel actueel en het moment dat redding niet meer mogelijk is komt wel heel dichtbij. Daarom trek ik hier even flink aan de (scheeps-)bel!

Jezus nam mij mee aan boord van een enorm groot cruiseschip “De Wereld” en vanuit de grote entreehal gingen we linksaf naar de superluxe zalen waarin het leven één groot feest was. Restaurants, casino, nachtclub, dansen, champagne. Het kon niet op.  Toch had ik bij binnenkomst door de intercom horen omroepen: “Aan alle passagiers en bemanningsleden wordt bekend gemaakt dat dit schip averij heeft opgelopen en onherroepelijk ten onder zal gaan. U wordt dringend verzocht om een veilig heenkomen te zoeken en zich naar de reddingsboten te begeven”. “Dat is al vaker omgeroepen Jaap”, zei Jezus,” maar ze trekken zich er weinig van aan zolang er nog niet zoveel merkbaar is. Kom, dan zal ik je wat anders laten zien”. We liepen weer terug naar die hal, langs de ingang van de bioscoop en langs twee gesloten deuren waarvan ik niet weet wat daarachter te doen was. Alsof Hij mijn gedachten kon lezen glimlachte de Heer en zei: “ Daar doen ze nog kerkje, omdat het niet tot hen door lijkt te dringen dat er daarbuiten veel meer te doen is”. Via een smallere gang met hutten kwamen we bij een trappenhuis en daalden we af naar de dieper gelegen dekken. Daar was het licht al uitgevallen en nog iets verder stond het water al tot de knieën. Wij werden met gejuich ontvangen want wij hadden heel grote zaklantaarns, brachten dus licht en kenden de uitweg. Met een hele club mensen achter ons aan bereikten we het dek waar de reddingsboten hingen en ik sloeg zo’n dekzeil weg om de mensen de laatste stap te laten zetten naar hun redding. Op de reddingsboot stond met grote letters een naam: Jezus!

Wat een treurige gewaarwording om te zien dat er nog mensen waren die op dat moment rechtsomkeer maakten. Ze hadden geen zin in Jezus, niet beseffende dat Hijzelf hen zover had gebracht dat ze alleen dat laatste stapje nog moesten doen.

Misschien ben jij wel zo iemand die al zover is gekomen dat jij wel deze website bekijkt maar net dat laatste stapje niet wil of kan maken. Besef dan maar dat je op dit punt gekomen bent omdat Hij al een poosje met jou bezig is. Ik zou nou maar effe doorzetten ook….